به نظر می رسد آنچه مورد نیاز است، نه کمپین است و نه راهپیمایی؛ نه لازم است کسی به زور مذاکرات را تعطیل کند؛ نه لازم است این قبیل کارها رخ بدهد!
"همه باید بدانند چه اتفاقی دارد می افتد"
همانطور که در مطالب قبل اشاره شد، جمله بالا، اصلی ترین و واضح ترین تکلیفی است که رهبر معظم انقلاب بر دوش ما گذاشته اند!
اما چرا فقط این مورد را به عنوان اصلی ترین مأموریت، نشان کرده ایم؟ و چرا تأکید می شود که سایر کارها نیاز نیست؟
برای پاسخ به این مسئله، لازم است مسئله را اول به طور دقیق مشخص کنیم؛ آنگاه پاسخ به خوبی مشخص خواهد شد.
حدود یک ماه قبل از امضای توافقنامه ژنو، رهبر معظم انقلاب درباره ی مذاکرات فرمودند:
بنده همچنان که گفتم خوشبین نیستم؛ من فکر نمیکنم [از] این مذاکرات آن نتیجه‌ای را که ملّت ایران انتظار دارد، به‌دست بیاید. لکن تجربه‌ای است و پشتوانه‌ی تجربی ملّت ایران را افزایش خواهد داد و تقویت خواهد کرد؛ ایرادی ندارد امّا لازم است ملّت بیدار باشد.
ملّت باید بیدار باشد، بداند چه اتّفاقی دارد میافتد [تا] بعضی از تبلیغاتچیهای مواجب‌بگیر دشمن و بعضی از تبلیغاتچیهای بیمزد و مواجب - از روی ساده‌لوحی - نتوانند افکار عمومی را گمراه کنند
