آنچه از دست رفت و آنچه به دست نیامد!

به گزارش گروه سیاسی"ره به ری" : پرونده هسته‌ای ایران، یکی از پیچیده‌ترین چالش‌های بین‌المللی محسوب می‌شود.

کشوری که عضو آژانس انرژی اتمی است و اعلام کرده که می‌خواهد تحت نظارت آژانس و در چاچوب قوانین مصوب این نهاد، فعالیت صلح‌آمیز داشته باشد، به‌یک‌باره با موج عظیم تهدیدها، تحریم‌ها، حملات عمدتاً ناموفق تروریستی، جنگ روانی، تلاش برای کودتای رنگی(فتنه88) و غیره و غیره مواجه می‌شود!

در کوران این نامردمی‌ها و رفتارهای مشمئزکننده دولت‌های مدعی تمدن، ایرانیان پله‌های پیشرفت در علوم هسته‌ای را یکی پس از دیگی می‌پیمایند. تکمیل چرخه سوخت هسته‌ای و تولید اورانیوم با میزان غنی‌سازی 20درصد، در کنار تولید پیشرفته‌ترین نسل دستگاه‌های سانتریفیوژ، اتفاقات ساده‌ای نبودند؛ خصوصاً آنکه این موفقیت‌ها در شرایط فشار همه‌جانبه دشمنان قسم‌خورده اسلام و ایران به‌دست آمده‌اند.

به‌حمدالله امروز توان غنی‌سازی در کشور موجود است و فاصله چندانی تا ساخت نیروگاه هسته‌ای تمام بومی نداریم اما برای جلب نظر غرب، ایجاد تفاهم، اثبات حسن‌نیت و ده‌ها دلیل دهان‌پرکن و لفظ دیپلماتیک دیگر، غنی‌سازی 20درصدی را تعلیق کرده‌ایم!

توافق محرمانه، آغاز یک فرآیند معیوب

دولت «تدبیر و امید» که ضمن همراهی با طیف‌های مختلف اصلاح‌طلب، شعارهای آنها را گاه‌وبیگاه زمزمه می‌کند، توافقی را در 30دیماه سال گذشته اجرایی کرد که محتوایش را به بهانه «محرمانه» بودن، شدیداً تکذیب می‌کرد!

ماجرا از این قرار بود که تعلیق غنی‌سازی 20‌درصد و از میان بردن ذخایر اورانیوم با همین میزان غنی‌سازی(20درصد) در توافقات اولیه میان تیم مذاکره‌کننده وزارت خارجه دولت «اعتدال» با گروه 1+5 گنجانده شده بود. در این بین اما محتوای مذاکرات برای مردم، «محرمانه» تشخیص داده شد و فاز پنهان‌کاری آغاز شد! در این مرحله بود که شعار «دانستن حق مردم است» و «جریان آزاد اطلاعات» نیز فراموش شد.

البته مرز میان «محرم» و «نامحرم» گویا دچار بعضی تغییرات اعتدال‌گونه شده بود تا جایی‌که رسانه های غربی از قول مقامات مذاکره‌کننده خود، اخباری مبنی بر توافق جهت توقف غنی‌سازی 20درصدی را منتشر کردند و مردم خود را در جریان همه مسایل جاری در مذاکرات هسته‌ای قرار دادند. این بدان معنا بود که مقامات و مردم غرب از نظر بعضی از مسئولان کشورمان، «محرم اسرار» هستند اما مردم کشورمان «نامحرم»!

به هر صورت در این مرحله دستگاه دیپلماسی دولت موسوم به «اعتدال»، یا سکوت پیشه کرد یا رفتاری انکارگونه در پیش گرفت! جالب اینجا بود که وزیر خارجه محترم این دولت یعنی «جواد طریف» که اعتقاد و علاقه خاصی به استفاده از «فیس‌بوک» دارد و حتی اخبار کمردرد و سایر موارد مشابه خود را در این شبکه اجتماعی به مخاطبان فارسی‌زبان خویش گزارش می‌دهد، این حقیقت را مسکوت گذاشت و تنها به شرح دید و بازدید و شام کاری با طرف اروپایی خود پرداخت.

دفاع تمام قد از تعلیق غنی‌سازی20درصدی

در هر صورت دولت «تدبیروامید» با «دیپلماسی لبخند» و تکرار کلمه «اعتدال»، موفق به تعلیق غنی‌سازی 20درصدی در کشورمان شد.

در این بین نکته جالب آن است که وزارت خارجه (که با استقرار دولت «حسن روحانی» مسئولیت مذاکرات هسته‌ای را از شورای عالی امنیت ملی تحویل گرفته است) به همراه همه اجزای دولت «تدبیر و امید»، به‌هنگام نهایی شدن توافق و با پنهان‌کردن تعلیق غنی‌سازی 20درصدی، اعلام جشن و شادمانی کردند و این ابراز خوشحالی را هنگام تعلیق غنی‌سازی 20درصدی نیز ادامه دادند!

از یک سو «حسن روحانی» به‌عنوان رییس‌جمهور، خبر از تسلیم شدن طرف‌های غربی در برابر ایران و به‌رسمیت شناخته شدن حق غنی‌سازی برای ایران سخن گفت و از سوی دیگر، برخی مسئولان با صدای بلند گفتنند که تولید اورانیوم با درصد غنی‌سازی 20درصد بی‌فایده است اصلاً از ابتدا هم دنبال این غنی سازی نبوده‌ایم چون به درد ما نمی‌خورد!!!

«مصرف داخلی» ما یا «مصرف داخلی» غربی‌ها؟

از سوی دیگر «عراقچی» معاون «حسن روحانی» وزیر خارجه در روز 13 اسفند92 و در جمع نمایندگان محترم مجلس خبرگان گفت: «غنی سازی 3 و نیم درصد را تثبیت کردیم و این برای ما موفقیت است! غنی سازی 20 درصد را هم که متوقف کردیم، به آن نیاز نداشتیم!«

 وی همچنین گفت که: «ادعاهای اخیر لابی صهیونیستی برای "مصرف داخلی" خودشان است و هرچه دلشان می خواهد بگویند.«

البته اصطلاح «مصرف داخلی» از ابتدای نهایی شدن توافق هسته‌ای ژنو بارها از سوی دولتمردان «تدبیروامید» تکرار شد. آنها هر زمان اخباری از حقایق توافقنامه مذکور در رسانه‌های غربی منتشر می‌شد، می‌گفتند دروغ است و «مصرف داخلی» برا یانها دارد چون در مذاکرات تسلیم ما شده‌اند و مجبورند به افکار عمومی دخل کشورهایشان پاسخ قانع‌کننده بدهند اما انچه امروز به اثبات رسیده این است که حرف‌های چند ماه قبل مسئولان مذاکره و سایر دولتی‌ها «مصرف داخلی» داشته و این عزیزان، چون معتقد به محرمانه بودن توافق ژنو هستند، به‌خود حق دادند تا حقایق را پنهان و جزئیات را کتمان کنند!

آنچه از دست رفت، آنچه به دست نیامد!

به هر صورت امروز حاصل زحمات دانشمندان جوان هسته‌ای کشورمان در تولید اورانیوم با درصد غنی‌سازی 20درصدی، از دست رفته است اما هنوز هم دولت موسم به «اعتدال» بر موفق بودن توافق ژنو پافشاری می‌کنند!

در چنین وضعی بد نیست تا با نگاه نقد منصفانه، آنچه از دست داده  آنچه را به‌دست آورده‌ایم، مورد کنکاش قرار دهیم.

اینکه غنی‌سازی 20درصد به موجب توافق ژنو تعلیق شده است، ذخایر تولید شده آن از میان رفته و اجازه بازرسی گسترده بازرسان آژانس از تأسیسات محتلف هسته‌ای داده شده است یک واقعیت محسوب می‌شود. همچنین خیانت بازرسان آژانس در انتقال اطلاعات هسته‌ای ایران به آمریکا و متحدانش در سال‌های قبل نیز یک حقیقت محض است.

امروز براساس تعهدات دولت «تدبیر و امید» مجبور هستیم تا فراتر از قوانین بین‌المللی عمل کرده و برنام هسته‌ای خود را محدود کنیم و البته بازگشت به روند قبلی، بر اساس تعهداتی که داده‌ایم، عواقب بسیار سوئی برای‌مان خواهد داشت!

در آن سوی قضیه، حدود 100 میلیارد دلار از پول نفت‌هایی که به دیگر کشورها فروخته‌ایم، در بانک‌های آنها مانده است و تحریم‌های ظالمانه آمریکا، بهانه‌ای برای عدم پرداخت انها به ماست. البته قرار بود بین 4 تا 8 میلیارد دلار از این مبلغ عظیم را به هر شکل ممکن به ما پس بدهند. اتفاقاً مذاکره‌کنندگان ایرانی خیلی روی این امر مانور دادند و لفظ موفقیت را بارها در موردش به‌کار بردند اما تاکنون خبری از رسیدن این پول نیست!

به تازگی اعلام شده است که تحریم قطعات هواپیماهای مسافربری برداشته شده است اما با وجود انکه این امر قدری مشکوک به‌نظر می‌رسد، باز هم خبر خاصی از ورود قطعات نیست و تنها برای ورود نماینگان شرکت آمریکایی بوئینگ به ایران زمینه‌چینی شده است تا از هواپیماهای مسافربری ما هم به بهانه تعمیرات، بازرسی به‌عمل بیاورند!

از سوی دیگر یکی دیگر از بندهای توافق ژنو، موضوع تحریم ورود قطعات خودرو به ایران بود که البته بیشترین ضرر را برای شرکت‌های فرانسوی داشت. در حال حاضر اما مشخص نیست که سرنوشت لغو این تحریم به کجا کشیده است اما قیمت‌های خودرو‌های داخلی، کماکان بر روال سابق است و افت نکرده و حتی در سال جدید به میزان 2درصد نیز افزایش یافته است.

و اما...

شاید تندروی باشد اگر بگوییم خون شهدای هسته‌ای که در راه حصول استقلال علمی کشور بر زمین ریخته شده است به هدر رفته، اما حقیقت امر این است که خانواده این شهدا حق دارند از مسئولان امر مذاکره با 1+5، گله‌مند باشند.

مردم نیز حق دارند نتیجه دادن این همه امتیاز به غربی‌ها را از دولت «تدبیر و امید» مطالبه کنند و بپرسند که 100میلیارد دلار پول مسدود شده ما در کشورهای دیگر، چرا باز نگشته است و چرا مبلغ ناچیز 4تا8 میلیارد نیز به بهانه‌های مختلف هنوز به دست ما نرسیده است.

با این تفاسیر بعید است دیگ رکسی بتواند از روی استدلال و با بی‌طرفی، از توافقنامه ژنو دفاع کند. این واقعیتی تلخ است که باید باور کنیم.

منبع:فرهنگ