- ۰ نظر
- ۰۴ شهریور ۹۴ ، ۱۰:۴۳


با نگاهی به تاریخ دویست سالهی اخیر ایران میتوان دریافت که جریان روشنفکری، دارای دو خصوصیت بارز و همیشگی در طول تاریخ بوده است: غربزدگی و وابستگی. این جریان برای پیشرفت کشور نیز همین دو نسخه را تجویز کردهاند و به همین علت با مفاهیمی چون اتکاء به خود و استقلال مخالفاند. با دکتر مظفر نامدار، سردبیر فصلنامهی تخصصی- تاریخی ۱۵خرداد، دربارهی ویژگیهای این جریان به گفتوگو نشستیم.
بعد از شکلگیری جنبش مشروطه در ایران، همواره دیدگاهی وجود داشته است مبنی بر اینکه ایران برای ترقی و تجدد چارهای ندارد جز اینکه خودش را شبیه غربیها کند. به نظر شما، این تفکر از کجا ناشی میشود و دلایل اصلی آن چه میتواند باشد؟ این اتفاقات برمیگردد به دورانی که بعد از جنگ با روسها برای ما اتفاق افتاد. ما آنجا لطمات سنگینی دیدیم، بخش اعظمی از کشور ما تجزیه شد. به تعبیر بعضی از محققان معاصر، اخذ تمدن فرهنگی غرب در تاریخ ایران از این دوره اتفاق افتاد. عدهای در دیوانسالاری حکومتی ما پیدا شدند که میخواستند علل این شکست را ارزیابی کنند. در رأس آنها عباسمیرزا بود. او گفتوگویی با سفیر فرانسه دارد و این پرسش از او در تاریخ ثبت شده است با این مضمون که فرنگی! به من بگو چرا ما از روسها شکست خوردیم؟ آیا خورشید بر آنها بیشتر میتابید و بر ما کمتر؟ آیا عده و عُدهی ما کمتر بود، برای آنها بیشتر؟ سفیر فرانسه میگوید: آنها ابزار و تکنیکهایی داشتند که شما نداشتید. چون شما اینها را نداشتید، در عین حال که عدهی شما بیشتر بود (در جنگ با روس چون علما وارد صحنه شده بودند و فتوا داده بودند، مردم زیادی به صحنهی نبرد آمده بودند)، شکست خوردید. چنین گفتوگویی در تاریخ ثبت شده است.

همان تحریمکنندگان دیروز، امروز از اینکه ملت ایران دارد به قدرت اول نظامی منطقه تبدیل میشود، دست و پا میزنند! ۸۷/۲/۱۱ جمهوری اسلامی ثابت کرده در دفاع از خود کاملاً مقتدرانه عمل میکند؛ همهی ملت مثل یک مشت مستحکم گرد هم میآیند و در مقابل متجاوز و مهاجم غیرمنطقی میایستند. ۹۴/۱/۳۰