«BBC» نگران وحدت مذاهب اسلامی!

عوامل بی بی سی -به ادعای خودشان- در این مدت به شش شبکه افراطی شیعه و سنی دسترسی پیدا کرده و پیرامون فعالیت ها و اثرات آن ها بر جوامع اسلامی، تحقیق کرده اند.اما در این مستند، باید تمایزی میان گفتگوهای انجام شده و راوی بی بی سی قائل بود که با هنرمندی تمام سعی در القای مطالب مورد نظر رسانه دولتی انگلیس به مخاطبان خود دارد.

در ابتدا راوی بی بی سی اینگونه عنوان می کند که پس از شکل گیری بهار عربی (بیداری اسلامی) و تغییر نظام سیاسی در برخی کشورهای اسلامی، فضای آزاد سیاسی عامل گسترش رسانه های فرقه گرا در کشورهای اسلامی شد.

راوی بی بی سی به صورت عامدانه از مداخلات سیاسی-نظامی کشورهای استعماری چون امریکا و انگلیس سخن نمی گوید و می کوشد انگیزه های فرقه ای را عامل انحصاری بحران و ناامنی در سوریه و عراق جلوه دهد.
در حالی که بر ناظران آگاه پوشیده نیست که آنچه در سوریه و عراق جریان دارد، تنها در پوشش فرقه ای صورت می پذیرد و در ورای این نقاب مذهبی، ردپای دولت های استعماری به خوبی قابل مشاهده است. 

از میان شبکه ها و افرادی که در این مستند مورد توجه قرار گرفته اند می توان به افرادی چون “حسن اللهیاری” ، “یاسر الدراجی” ، “سیدحسن موسوی” ، “یاسر الحبیب” ، “شیخ محمد بن عبدالملک زغبی” ، “محمد صابر” ، “خالد العصیمی” ، “شیخ ابوالمنتصر البلوشی” و شبکه های ماهواره ای «اهل بیت» ، «الانوار۲» ، «فدک» ، «صفا» ، «وصال فارسی» و «الخلیجیه» اشاره کرد.

سناریونویس این مستند سعی دارد با نشان دادن گذشته آرام فرقه ای در کشورهایی که دوره سیاسی جدیدی را سپری می نمایند، به توجیه عملکرد دیکتاتورهای سابق این کشورها -که مورد حمایت لندن و واشنگتن بوده اند- بپردازد.

 

این مستند می کوشد حاکمان فعلی را بدون جرأت و جسارت برخورد با شبکه های فرقه گرا معرفی کرده و یا در صدد توسعه اینگونه رسانه ها نمایش دهد و با تأکید بر گرایشات سکولاریستی دیکتاتورهای ساقط شده، اینگونه القا کند که آن ها هوشمندانه از هرگونه بروز و ظهور اجتماعی دین جلوگیری به عمل می آورده اند.

این همان پیامی است که راوی بی بی سی سعی در القای آن به ذهن مخاطب دارد که: «در درون پیام مذهبی و دینی، یک بمب و عملیات انتحاری نهفته است و پیام های دینی از پیام های سیاسی در برافروزی آتش خشونت، خطرناک ترند.»[!]

عدم قانون گذاری صحیح و بازدارنده در جوامع اسلامی و خصوصا کشورهایی چون مصر و عراق، یکی از اصلی ترین دلایل فعالیت این شبکه ها از سوی راوی بی بی سی عنوان می گردد. کشورهایی که با حمایت و دخالت مستقیم امریکا و انگلیس و برخی دولت های غربی، دستخوش تحولات سیاسی گشته و فشار ابرقدرت ها برای تغییرات سیاسی در آن ها کاملا مشهود است.

تولیدکنندگان مستند “آزادی برای نفرت پراکنی” به دنبال کشفی مهیج هستند. آن ها می کوشند حامیان مالی اصلی برخی از این شبکه های ماهواره ای را پیدا کنند. از این رو به کویت سفر کرده و با استناد به اسناد “ویکی لیکس” با افرادی که سابقه حمایت از فعالیت های تروریستی علیه جمهوری اسلامی ایران را در پرونده دارند، مواجه می شوند.

راوی مستند بی بی سی با نام بردن از یک بازرگان ثروتمند کویتی (خالد العصیمی) سعی دارد به جویندگان ریشه فتنه های مذهبی، آدرس کویت را بدهد؛ فارغ از اینکه نقش مستقیم سرویس های اطلاعاتی و امنیتی انگلیس و امریکا در برافروختن آتش اختلافات مذهبی در جهان اسلام چیست؟!

راوی مستند در این راستا می گوید: «کویت کشوری کوچک و نفت خیز است که نظام سلطنتی باثبات دارد، با اکثریت سنی و اقلیت قدرتمند شیعه، اما افرادی که حامی مالی شبکه های فرقه گرا هستند در کویت زندگی می کنند.»

وی می افزاید: «چیزی که باعث می شود کویت نقش محوری در حمایت مالی از حرکات فرقه گرایانه داشته باشد، موقعیت استراتژیک این کشور می باشد. کویت درست بین دو قطب یا شاخه اصلی اسلام قرار گرفته است.»

راوی بی بی سی در تبیین آدرس غلط خود می افزاید: «کویت بین ایران شیعه با هشتاد میلیون جمعیت و عربستان سعودی و حامی اصلی اسلام سنی و مهمترین مرکز برای جریان های بنیادگرا قرار دارد و به فاصله اندکی از این کشور، عراق قرار دارد که به کشتارگاه دو فرقه تبدیل شده است.»

بی بی سی با سرپوش گذاشتن زیرکانه بر این واقعیت که سیاست های عربستان سعودی در منطقه، به درگیری های طائفه ای و مذهبی انجامیده، اینچنین القا می کند که تقابل اسلام شیعی و سنی بین ایران و عربستان و قرار گرفتن زمین درگیری در عراق و سوریه، ماحصل برخورد این دو قطب است و آتش جنگ فرقه ای، ارمغان ایران و عربستان برای مردم این دو کشور است.

رویکرد تحریف آمیز رسانه دولتی انگلیس در حالی است که نقش مثبت جمهوری اسلامی ایران -که همواره منادی وحدت مذاهب اسلامی و حتی گفتگوی ادیان الهی بوده است- در مقابله با فرقه گرایی و افراطی گری، بر همگان آشکار می باشد.

_{دانلود ویدیو/ کلیپی از مستند “آزادی برای نفرت پراکنی” تولید شده در بی بی سی}

در ادامه، راویان مستند بی بی سی به صورت تلویحی و گذرا هشدار هوشمندانه ای هم به دولت متبوع خود می دهند؛ آنجا که از کشور انگلیس به عنوان مکانی امن برای فعالیت شبکه های فرقه گرا یاد می کنند.

 تهیه کنندگان مستند “آزادی برای نفرت پراکنی” البته با نمایش دادن فعالیت شبکه ماهواره ای “فدک” (با مدیریت روحانی بدنام شیعی، یاسر الحبیب) در کنار شبکه ماهواره ای “وصال فارسی”  (تحت مدیریت شیخ تندرو و هتاک، ابوالمنتصر البلوشی) که هردو از لندن ضبط و پخش می شوند، وجهه بیطرفانه ای از بی بی سی برای مخاطبان به تصویر بکشند.

 اما آیا به واقع “بی بی سی” به عنوان رسانه رسمی دولت استعمارگر انگلیس، بیطرفانه نگران وحدت مذاهب اسلامی است؟!

این همان سؤالی است که ذهن مخاطبان باهوش این مستند را به خود مشغول می کند.

 پاسخ این سؤال را می توان در انتهای مستند یافت؛ وقتی که راوی و گزارشگر این مستند با “خالد محمود” نماینده مسلمان پارلمان انگلیس گفتگو می کند.

وی با ابراز ناخرسندی از محیط امنی که دولت انگلیس برای فعالیت شبکه های فرقه گرا فراهم کرده است، می گوید: «من نگران فعالیت شبکه های تلویزیونی فرقه گرا در انگلیس هستم. باید مانع گسترش و ادامه فعالیت اینگونه شبکه ها در انگلیس شد، وگرنه آتش درگیری های فرقه ای به انگلیس کشیده خواهد شد و امنیت ملی ما به خطر خواهد افتاد.»

 این همان دم خروسی است که بالاخره از زیر جامه بی بی سی خودنمایی می کند. در حقیقت حاکمان رژیم سلطنتی انگلیس دغدغه مسلمانان را ندارند، بلکه از رسیدن دامنه آتشی که خود گسترانیده اند به درون مرزهایشان در هول و هراس افتاده اند.

 

 ابهام اساسی اینجاست که چرا نقش دولت های امریکا و انگلیس در اشغال نظامی عراق و افغانستان و همچنین حمایت آن ها از تروریسم تکفیری در سوریه، برای مستندسازان بی بی سی بی اهمیت است؟

چرا در این مستند که به درگیری فرقه ای و مذهبی اختصاص دارد، از حضور ۲۰۰ شبه نظامی انگلیس و عده زیادی از تروریست های بین المللی در سوریه سخنی به میان آورده نمی شود؟

 چرا به قرن ها سیاست تفرقه جویانه دولت انگلیس در میان امت اسلامی هیچ اشاره ای نشده است؟

و ده ها سؤال دیگر که در اذهان عمومی امت اسلامی نسبت به سیاست های خصمانه دولت انگلیس وجود دارد…

 و صدالبته علاوه بر تحرکات روباه پیر استعمار و بنگاه سخن پراکنی آن، هر “دوربین-صدا-حرکت”ی که در راستای تضعیف وحدت و «دامن زدن به اختلافات مذهبی باشد، تیز کردن شمشیر دشمن است.»